Μαρία Στεφάνου: «Όσο δημιουργώ, με ανακαλύπτω και με εμπιστεύομαι περισσότερο»

  

Μαρία Στεφάνου: «Όσο δημιουργώ, με ανακαλύπτω και με εμπιστεύομαι περισσότερο»

 

Όταν έμαθα για την παράσταση ‘Για να αρχίσει η ζωή’ αποφάσισα να προγραμματίσω να τη δω οπωσδήποτε καθώς είχα χάσει προηγούμενη δουλειά της Μαρίας Στεφάνου και αυτή τη φορά δεν ήθελα να συμβεί το ίδιο. Αν και δεν τη γνώριζα προσωπικώς, είχα ακούσει τα καλύτερα λόγια για αυτήν και το έργο της οπότε θα ήταν ιδανική ευκαιρία να το διαπιστώσω η ίδια.

Προτού ξεκινήσει η παράσταση, είχα την ευκαιρία να τη συναντήσω και να ανταλλάξουμε στα γρήγορα δυο κουβέντες. Από την πρώτη μας κιόλας συνάντηση κατάλαβα ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που δίνει όλη την ψυχή του σε αυτό που κάνει και που σέβεται το κοινό του. Η αίσθηση αυτή παρέμεινε ως το τέλος και έγινε ακόμα ισχυρότερη όταν ακολούθησε μια πιο προσωπική επαφή μας μέσω αυτής της συνέντευξης.

Σας προσκαλώ να τη γνωρίσετε κι εσείς καλύτερα μέσα από τις σειρές που ακολουθούν και φυσικά θα έχετε τη δυνατότητα να διαβάσετε το άρθρο μου για την παράσταση την Παρασκευή 21 Μαρτίου στη στήλη ‘Η Φιλιώ και η Κατερίνα πάνε θέατρο’.

• ‘Για να αρχίσει η ζωή’ ο τίτλος της παράστασής σας, που απολαμβάνουμε στο Ράδιο Σίτυ και η δική μου πρώτη απορία είναι πώς άρχισε η δική σας ζωή και αν αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για να γράψετε αυτό το έργο.

Γεννήθηκα στο Φάληρο Θεσσαλονίκης και παρά την ενασχόλησή μου ερασιτεχνικά με τις τέχνες από πάντα και την ευκολία μου προς αυτές, αρνιόμουν να παραδεχτώ ότι μπορεί εγώ να είμαι καλλιτέχνης. Από πάντα έτρεφα υψηλό σεβασμό για την τέχνη και σε συνδυασμό με λάθος επιλογές, συμβουλές που άκουσα, κρίσεις και απορρίψεις μέσα μου και γύρω μου, έφτασα περίπου 24 ετών για να αποφασίσω να τολμήσω να δω, αν αυτό που νιώθω ότι είμαι κάπου μέσα μου αμυδρά, είμαι όντως εγώ. Πήρα πολλά πτυχία άσχετα με εμένα και έκανα πολλά πράγματα που δεν ήμουν εγώ, μέχρι που είπα τέλος και με πολύ προσωπική δουλειά, πολύ εσωτερική θέληση και με εργαλείο την ψυχοθεραπεία ώστε να βρω τα πατήματά μου και να δω καθαρά τα θέλω μου, ξεκίνησα να επιστρέφω σε εμένα. Δεν νιώθω ότι ακόμα ''ζω'' την ζωή που είναι για εμένα εξ ολοκλήρου, όμως γνωρίζω πως περπατάω προς τα εκεί και πως αυτό έχω αποφασίσει για εμένα.

• Στο έργο σας αναδεικνύεται η σημαντικότητα του ρόλου του γονιού στη διαμόρφωση του χαρακτήρα αλλά και των πεποιθήσεων του παιδιού του. Πώς ανταποκρίνονται οι γονείς-θεατές και τι ελπίζετε να αποκομίσουν φεύγοντας από το θέατρο;

Οι γονείς φεύγοντας μας λένε ότι αυτή η παράσταση ήταν για αυτούς και πως νιώθουν ότι την είχαν ανάγκη. Φεύγουν κλαίγοντας και αγκαλιάζοντάς μας, γιατί την βλέπουν ως τα παιδιά που υπήρξαν κάποτε και ως οι γονείς που είναι τώρα, αναγνωρίζοντας τα λάθη που τυχόν πλέον κάνουν και οι ίδιοι. Θέλω μου είναι να "δουν" ώστε να έρθουν σε επαφή με τις δικές τους παλιές πληγές, να τις ''ολοκληρώσουν'' ώστε να συνεχίσουν την κοινή ζωή τους πλέον με τα παιδιά τους υπό νέες βάσεις. Να σταματήσει ο όποιος κύκλος συναισθημάτων και να ανθίσουν και οι ίδιοι και οι γενιές που μεγαλώνουν. 

• Δεν είναι εύκολο να είσαι πορτοκαλιά όταν γύρω σου υπάρχουν μόνο λεμονιές. Κι όμως εσείς υμνείτε τη διαφορετικότητα και την αξία της αποδοχής. Ποια είναι τα μηνύματα που επιδιώκετε να περάσετε σε μικρούς και μεγάλους;

Θέλω απλά να γίνει το έργο μου ερέθισμα, έναυσμα, παρότρυνση ή καθοδήγηση ώστε να ανακαλύψουν όσοι περισσότεροι άνθρωποι τον εαυτό τους. Ποιοί είναι. Όποιοι και να είναι να δουν ότι είναι αρκετοί, όμορφοι και χρήσιμοι. ''Τίποτα δεν είναι τυχαίο... κάθε σπόρος απ την γη, έχει άλλο να προσφέρει χρώμα γεύση και τροφή'' Αυτό λέω στο έργο μου. Αυτό νιώθω και συγκινούμαι βλέποντας πλέον την ομορφιά της μοναδικότητας που πιο νέα, μέσα στο χάσιμο μου, δυσκολευόμουν να αναγνωρίσω. 

• Ποια είναι η σκηνή που ξεχωρίζετε; Πείτε μας γιατί.

Ανάλογα με το τι δουλεύω μέσα μου κάθε φορά ή με το τι με απασχολεί καθώς βλέπω το έργο μου, αναγνωρίζω και βλέπω άλλο κομμάτι του εαυτού μου σε άλλο σημείο και σκηνή του έργου. Αυτό συμβαίνει και στους θεατές γι αυτό και οι περισσότεροι έρχονται ξανά και ξανά να τα δουν.

• Από την αρχή του έργου γινόμαστε μάρτυρες μιας διαρκούς μεταμόρφωσης χαρακτήρων. Από τη μια η πορτοκαλιά, από την άλλη ο αγρότης. Τελικά αλλάζει ο άνθρωπος;

Ο άνθρωπος έρχεται στην ζωή για να 'αλλάξει'. Αυτός είναι ο σκοπός του. Από το χάσιμο να περάσει στην πραγματική του υπόσταση. Αυτό είναι το εσωτερικό ταξίδι μας προς την Ιθάκη μας που όσο την πλησιάζουμε αναθεωρούμε, μαθαίνουμε, νιώθουμε και βλέπουμε... Κάποιοι αυτό το λένε αλλαγή. Εγώ το λέω επιστροφή καθώς νιώθω ότι κάπου όλοι μας χάσαμε αυτό που είμαστε. 

• Πάμε τώρα σε πιο προσωπικές ερωτήσεις. Είπατε κάποια στιγμή πως η απόφαση του με τι θα ασχοληθείς είναι μια εσωτερική διαδικασία που απλά ακολουθείς μέσα από την αίσθησή σου και σε πηγαίνει. Πόσο εμπιστευτήκατε αυτή την εσωτερική διαδικασία και πού έχετε φτάσει σε σχέση με το πού θέλετε να πάτε;

Εγώ από μικρή ένιωθα ότι ένα σημαντικό κομμάτι του 'είναι' μου είναι η συγγραφή. Δεν το τίμησα εξαρχής λόγο όσων προανέφερα, πολλών πιστεύω και συναισθημάτων που με εμπόδιζαν να δω ότι είναι εφικτό να υπάρξω ως αυτό που είμαι. Δημιουργώντας ανακάλυψα ότι έχω ευκολία στην μετάφραση όσων νιώθω και το βάθος αυτών προς όλα τα παρακλάδια της τέχνης. Όσο δημιουργώ με ανακαλύπτω και με εμπιστεύομαι περισσότερο. Νομίζω μέχρι εδώ. Έχω πολύ δρόμο ακόμα για να δω ποιά είμαι εξ ολοκλήρου, πόσο μάλλον για να το νιώσω και από την αίσθηση μου βλέπω ότι ίσως είμαι κάπου στα 'μισά'.

• Είστε συγγραφέας, σκηνοθέτης, χορογράφος, συνθέτης και στιχουργός. Αν σας ζητούσα να ξεχωρίσετε μια μόνο ιδιότητα που σας εκφράζει περισσότερο από όλες, ποια θα ήταν αυτή;

Δεν μπορώ να τα διαχωρίσω καθώς ανάλογα με την στιγμή που δημιουργώ ξυπνάει μέσα μου άλλο κομμάτι της δημιουργία. Αγαπώ πολύ την συγγραφή, την δημιουργία τραγουδιών ταυτόχρονα με στίχους, την δημιουργία εικόνων γενικά είτε με το σώμα είτε με τον λόγο, αγαπώ πολύ την ζωγραφική και την γλυπτική. Οπότε και εδώ ξεχωρίζω αυτό που νιώθω την κάθε στιγμή. Σαν να ανοίγει ένα πουγκί και να έρχεται στην επιφάνεια το είδος της τέχνης που αρμόζει και μου κουμπώνει περισσότερο ώστε να απεικονίσει αυτό που θέλω πιο ολοκληρωμένα. 

 

• Στόχος των ανθρώπων, κυρίως των δημιουργικών, είναι να αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα στον κόσμο. Ποιο είναι το αποτύπωμα που ονειρεύεστε να αφήσετε μέσα από το δικό σας έργο;

Στόχος μου εμένα είναι να βρω εμένα. Το έχω ανάγκη και μου το οφείλω. Έχω πολλά όνειρα, στόχους και όραμα να συμβάλλω στην αλλαγή του κόσμου και να βοηθήσω σε πολλά επίπεδα και είμαι πολύ χαρούμενη για όλα όσα ακούω ότι λαμβάνει ο κόσμος, πόσο βοηθάμε μέσω των έργων και των βιβλίων μας, όμως είδα ότι ο μόνος τρόπος να το κάνω αυτό είναι με το να γίνω εγώ. Θέλω να απολαύσω εμένα, να χαίρομαι και να δίνω στο διάβα μου τα πηγαία καλά μου. Θέλω η ζωή μου να μην είναι στόχος αλλά όμορφη ζωή γλυκιά με δημιουργία, πράττοντας εμένα. 

 

• Αν και έχετε ξεκαθαρίσει πως δεν είστε επαγγελματίας ψυχικής υγείας, οι παραστάσεις σας σίγουρα πυροδοτούν γόνιμους προβληματισμούς και λειτουργούν θεραπευτικά παρουσιάζοντας πρότυπα συμπεριφορών και υπογραμμίζοντας αξίες. Αυτή η θεραπευτική χροιά οφείλεται σε μια επιθυμία που είχατε να σπουδάσετε Ψυχολογία ή σε προσωπικά βιώματα που σας αφύπνισαν;

 

Όλα όσα δημιουργώ και εκφράζω ειναι μόνο μέσα από προσωπικά μου βιώματα. Δεν ήθελα ποτέ να γίνω ψυχολόγος αν και έχω αντίληψή και ενσυναίσθηση και όταν είμαι στο κέντρο μου κάποιες φορές δίνω ορθές συμβουλές στους οικείους μου. Κάνω χρόνια ψυχοθεραπείας και συνεχίζω να κάνω πράγμα που σίγουρα με βοήθησε στην καθαρότητα όλων όσων κάνω. Κατάλαβα επίσης ότι όταν ανακαλύπτω κάτι σε εμένα, μπορώ να το αναγνωρίσω και στους άλλους που από μόνο του βοηθάει πολύ. Οι άνθρωποι που με καθοδήγησαν στο εσωτερικό μου κομμάτι της αναζήτησης, στην αναγνώριση των συναισθημάτων μου και όλων όσων δεν τίμησα σε εμένα,είναι o Δαυίδ Αριστείδης Μπαντέλης και η Χριστίνα Μανουηλίδου. Μπορείτε να δείτε έργο τους στα socialmedia. 

 

 

• Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον; Τι δεν έχουμε δει ακόμη;

Αυτή τη στιγμή έχω τα Εργαστήρια Μουσικού θεάτρου Στεφάνου στην ανατολική Θεσσαλονίκη, στο Ιπποκράτειο. Έχω εκδώσει τα 8 πρώτα βιωματικά βιβλία αυτογνωσίας μου και έχω άλλα 20 στο 'συρτάρι' μου που περιμένουν να τα ολοκληρώσω, αφού όμως τιμήσω εξολοκλήρου τα όσα ήδη έχω. Το έργο μου Για Να Αρχίσει Η Ζωή The Musical παίζεται στην Θεσσαλονίκη, στο αγαπημένο μου θέατρο Ράδιο Σίτυ για επιλεγμένες παραστάσεις και το άλλο μου έργο Ένα Βήμα Τη Φορά The Musical στην Αθήνα, στο όμορφο θέατρο Αθηνά. Έχω την καλοκαιρινή musical ακαδημία μου και την κατασκήνωση της σχολή μου σε συνεργασία με τις κατασκηνώσεις Ελεώνες Χαλκιδικής για 1η χρονιά, τις παραστάσεις της σχολής μου 13 και 15 Ιουνίου στο θέατρο Αθήναιον, ενηλίκων και παιδικών τμήματα. Μετά θα πάρω χρόνο ώστε να δω τι θέλω να κάνω την νέα χρονιά, αφού δω πρώτα όλα όσα μου έδωσε η φετινή. Με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους στάθηκαν φέτος δίπλα μου από τους συνεργάτες, τι κοινό, τους γονείς και τους οικείους μου. Και προσωπικά για εσάς θέλω να εκφράσω πως είναι χαρά μου που σας γνώρισα, που ήσασταν στην παράσταση μας και που μου δώσατε βήμα να μιλήσω για εμένα και την δημιουργία μου. Σας εύχομαι κάθε καλό και σας ευχαριστώ για την συμβολή σας στην επικοινωνία των όσων κάνουμε και είμαστε.

 

Σας ευχαριστώ για την αλληλεπίδραση που είχαμε και για το ταξίδι μέσα από το έργο σας!