ΟΜΙΚΡΟΝΓΙΩΤΑ Απαντήσεις

 

 

Αθανασία Χαλκιά, Αλέξανδρος Μαύρου,  Γιάννης Δάφνης, Γιάννης Διδασκάλου, Ζωή Πάπαρη.

1. Ποιο είναι με δυο λόγια το θέμα που πραγματεύεται η παράσταση;

Δύο άνθρωποι συγκεντρώνουν όσους ανθρώπους συνάντησαν ποτέ στη ζωή τους. (Δε θα ‘ταν φοβερό να μπορούσες να το κάνεις πριν πεθάνεις;)

 Κεντρικοί άξονες η μοναξιά και η αναμονή.

 

2.Τί θα μπορούσατε να αποκαλύψετε από την υπόθεσή της;

Οι καλεσμένοι είναι πραγματικοί όσο τους αφήνεις να είναι. Καμιά φορά δεν έχουμε χώρο για τόσους ανθρώπους.

 

3.Ποια ήταν η αφορμή που ενέπνευσε τη συγγραφή ή το ανέβασμά της;

Η παράσταση ξεκίνησε ως διπλωματική υποκριτικής των Γιάννη Δάφνη και Αλέξανδρου Μαύρου και διπλωματική σκηνοθεσίας του Γιάννη Διδασκάλου στο Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ με επόπτρια καθηγήτρια την κα. Γλυκερία Καλαϊτζή. Ωστόσο η συγγραφή του κειμένου είχε ως αφορμή τους δικούς μας προβληματισμούς.

Αρκούσε να βρούμε τα σημεία με τα οποία ο καθένας μας ενώνεται με το έργο. Ναι, αλλά ποιο έργο;

Τον Ιονέσκο τον λατρέψαμε αλλά σε πολλά σημεία δε μας κάλυπτε, ο Μπέκετ μας συγκλόνισε αλλά κάτι δε μας ταίριαζε...

Οπότε ξεκινήσαμε τις πρόβες, με αφορμές και εμπνεύσεις, και μέσα από ασκήσεις, συμβάσεις, αυτοσχεδιασμούς, συζητήσεις, πρόβες, άρχισε σιγά-σιγά να γράφεται το έργο. Ύστερα από περίπου 30 πρόβες είχαμε το κείμενο. Ή έστω το 90% αυτού.

 

4.Μιλώντας για τον στόχο, τί θα θέλατε να μεταφέρετε στον θεατή;

Στόχος είναι ο θεατής να καταλάβει ότι θέλει να καταλάβει αρκεί να θέλει να καταλάβει. Κι αυτό αρκεί.

5.Υπάρχει αναφορά στο σήμερα και πόσο σημαντικό θεωρείτε αυτό το στοιχείο.

Υπάρχει, και είναι ο άνθρωπος, σύγχρονος και ταυτόχρονα του χτες και του αύριο. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον που οδηγούν στο τώρα στην στιγμή που αποφασίζεις να πεις ό,τι έχεις να πεις.

 

6.Αν σας ζητούσαμε να την «κατατάξετε σε κατηγορία», πώς θα τη χαρακτηρίζατε;

Υπαρξιακή, μια τραγική φάρσα. Ή μία κωμωδία με τραγικά χαρακτηριστικά. Ή μία τραγική ιστορία με κωμικά χαρακτηριστικά. (Ξέρετε είναι υπέροχο κατά τη γνώμη μας, σε μία παράσταση, να γελάς και την ίδια στιγμή να αναρωτιέσαι αν έπρεπε να γελάσω ή να δακρύσω)

 

7.Ποιο θεωρείτε το πιο δυνατό της σημείο και γιατί;

Η ξεχωριστή χημεία των δύο ηθοποιών και το σκηνικό μας.  Τα κάθετα πανιά σε διαφορετικά επίπεδα, δημιουργούν έναν χώρο με όρια αλλά άγνωστο βάθος. Ενώ οι καρέκλες είναι σαν πιόνια σε ένα παιχνίδι - πιόνια στη σκηνή. Και φυσικά δε θα μπορούσαμε να μη θεωρούμε δυνατό μας σημείο, το γεγονός  ότι παραστούμε το κείμενο που εμείς οι ίδιοι γράψαμε.

 

8.Τί σας δυσκόλεψε περισσότερο κατά την προετοιμασία;

Όλη η διαδικασία της σύνθεσης κύλησε πολύ ομαλά και ανώδυνα. Ίσως το πιο δύσκολο σημείο ήταν όταν ήρθε η στιγμή να βάλουμε μια τελεία στον χείμαρρο ιδεών και στις ατελείωτες συζητήσεις και να πάρουμε την απόφαση να κινηθούμε προς μια τελική εκδοχή.

 

9.Θέλετε να μοιραστείτε κάτι ενδιαφέρον από τα παρασκήνια της παράστασης;

Η συλλογή των ογδόντα καρεκλών ήταν το παιχνίδι μας φέτος το καλοκαίρι. Ήμασταν “αναζητητές” καρεκλών. Κάθε μέρα πριν την πρόβα κάναμε μια βόλτα στους γειτονικούς κάδους. “Εντοπίστηκε κουνιστή καρέκλα στην Παπάφη”, “Αυτή μας κάνει πιστεύετε ή να μην την κουβαλήσω;”, “βρήκα την κατάλληλη καρέκλα για τον βασιλιά”

“Υποσχεθείτε πως θα συνεχίσετε να στέλνετε τις φωτογραφίες των καρεκλών που βρίσκετε στον δρόμο”. Κάθε καρέκλα ήταν μοναδική για μας και είχε τη δική της προσωπικότητα.

10.Αν ήσασταν θεατής για ποιους λόγους θα την επιλέγατε;

Αυτό είναι μία καλή ερώτηση για να αφήσουμε στους θεατές.